Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- Następna »
|
t. 6
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Wpisany w A akcent długi został dość dokładnie odtworzony w Wf, ale w Wn i Wa uznano go za niejasny i sprowadzono do bardziej typowej postaci – widełek diminuendo w Wn, zwykłego, krótkiego akcentu w Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa |
||||||||
|
t. 8-16
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
W A 5 akcentów na początku figur ósemkowych figur pr.r. ma różne długości – najkrótsze są w t. 10 i 12, najdłuższe w t. 14 i 16. Wszystkie mają jednak charakterystyczny dla akcentów długich smukły kształt. Ponieważ nie widać żadnego powodu, by je różnicować, a 2 ostatnie z nich są niewątpliwie długie, interpretujemy wszystkie jako długie i w tej formie podajemy w tekście głównym. W Wf wyraźnie dłuższy jest tylko ostatni z nich, w t. 16, w pozostałych wydaniach znaki ujednolicono jako zwykłe, krótkie akcenty. Problem rozróżnienia tych dwóch rodzajów akcentów, nie zawsze możliwy do jednoznacznego rozstrzygnięcia, przewija się przez całą Balladę i występuje także w wielu innych utworach Chopina. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności A |
||||||||
|
t. 24-25
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Rozstrzygnięcie, jakiego typu akcenty Chopin miał na myśli, nie jest w tych taktach proste. Znaki są różnej długości, drugi z nich jest typowym akcentem długim, trzeci krótkim, a pierwszy można interpretować na dwa sposoby – jest wprawdzie dość krótki, ale smukły jak akcent długi. Nie wydaje się jednak, by zamiarem Chopina było różnicowanie znaków – pisane są, jak cały A, z wyraźnym pośpiechem, co wyklucza stosowanie trudno dostrzegalnych niuansów graficznych. W tekście głównym skłaniamy się do akcentów długich ze względu na układ tekstu – t. 25 rozpoczyna nową linię i możliwe, że akcent był tam dopisany później, z mniejszym zaangażowaniem, a właściwy odruch reprezentują znaki w t. 24. Krótkie akcenty wydań można traktować jako – naszym zdaniem – mniej prawdopodobne odczytanie zapisu A. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Niedokładności A |
||||||||
|
t. 43
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Akcent w tym miejscu jest w A wyraźnie dłuższy od pozostałych, co nawet odtworzono w Wf. Mimo to w tekście głównym proponujemy krótki akcent, uważając przypadkową niedokładność za bardziej prawdopodobną. Pionowy akcent w Wa to dowolna zmiana, zgodna z manierą tego wydawnictwa – por. t. 41-43. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności A |
||||||||
|
t. 44
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Dwa akcenty w Wf są niewątpliwie efektem korekty Chopina, który widocznie zdecydował się ujednolicić oznaczenia t. 44 i 46. Biorąc pod uwagę, że w t. 46 A ma wyraźne akcenty długie, które jednak w Wf odtworzono jako krótkie, uważamy, że także w t. 44 intencją Chopina były najprawdopodobniej akcenty długie i takie rozwiązanie przyjmujemy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wf |
w 
Różne akcenty w 
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- Następna »